ما انسان ها همگی برای خود برنامه ریزی می کنیم این برنامه ها می توانند در مقطعی شکست بخورند به همین دلیل بهتر است راه های این نوع برنامه ریزی و همچنین دلایل شکست را بدانید و آن ها را در بحث اقتصاد رفتاری بررسی کنید.
دنیل کانمن و آموس تورسکی در مقاله ای عنوان کردند، مردم به دلیل قضاوت های شهودی در پیش بینی های آینده، دچار خطا می شوند حتی اگر قبلا تجربه و شکست در آن موضوع داشته باشند. یکی دیگر از مواردی که انسان ها دچار این خطا می شوند به دلیل خوش بینی بودن انسان ها می باشد مخصوصا نسبت به توانایی های خودشان، همچنین ما بیشتر تمایل داریم رویدادهای مثبت را به خاطر بسپاریم و نکته مهم آنکه تمایل داریم اطلاعات مثبت را در تصمیم گیری ارزیابی کنیم.
یکی دیگر از دلایل هم می تواند این باشد که ما نسبت به توانایی های خودمان قضاوت کنندگان خیلی بدی هستیم. به عنوان مثال از از دانشجویان خواستند وضعیت تحصیلی خودشان را نسبت به دیگر دانشجویان تخمین بزنند، به طور میانگین دانشجویان معتقد بودند از 84 درصد دیگر دانشجویان بهتر هستند که از نظر ریاضی چنین چیزی امکان پذیر نیست. یکی دیگر از علت های خطای برنامه ریزی فشار های اجتماعی می باشد که در پروژه ها وجود دارد.
می توان گفت یکی از خطر های بزرگ در خطای برنامه ریزی درگیر پیش بینی های اولیه شدن می باشد. در ابتدا و شروع هر پروژه ای پیش بینی اولیه ای وجود دارد که خیلی سخت می توانیم نسبت به آن پیش بینی ابتدایی فاصله بگیریم.
می توان گفت بله کسب و کار ها، نتایج مثبت قبلی را به توانایی و سخت کوشی خودشان ارتباط می دهند و شکست خودشان را عوامل خارجی می دانند. برای برنامه ریزی آینده تنها توانایی خودشان را در نظر می گیرند و بازار رقبا را درست آنالیز نمی کنند.
برای اینکه بتوان از خطای برنامه ریزی جلوگیری کرد باید راهکار های متفاوتی داشته باشید. به یاد داشته باشید صرف دانستن این خطا به شما توانایی جلوگیری از آن را نمی دهد، باید برای خطاهای برنامه ریزی، برنامه ریزی کنید.